İstanbul'dan...

Yetenekli arkadaşlarım var vesselam :) Emoş benim canımdır. Biz iki bacı İstanbul'da uzunca bir süre birlikte yaşadık desem yeridir. Onun kocacığı Kastamonu'da uzun bir süre görevliydi. Emoş'un ev ile annemlerin ev arası da 3 durak falan. E durum böyle olunca, ben Turist Ömer :) haftanın yarısını Emoş'ta yarısını anamın evinde geçiriyordum. Zaten ben Emoş'un çömeziyim, Pamukbank'tan :))) Uzun lafın kısası candır benim için bu deli kadın.

E İstanbul'a bu gidişimde artık onunla görüşemeseydik, yıkılırdım... Sohbet muhabbet, ilk yeğenim Buse'nin koca kız oluşu, Ayça teyze deyişi falan inanılmaz tabii :)

Şimdi Emoş benim gazlamam olmadan hayal ettiği hiçbir şey için kılını kıpırdatmaz, ben kardeşimi tanımaz mıyım? Bir zamanlar deliler gibi yazardı, sonra benim telkinlerimle " sen yaparsın, sen edersin, koçum be, yürü be kim tutar seni" gibi :))) 3 kitap yazdı. Biri geçtiğimiz yıllarda yayınlandı. Biri baskı aşamasında sanıyorum bir aksilik olmazsa önümüzdeki sene yayınlanacak.

Bu gidişimde ise çok daha farklı bir yeteneğini fazlaca geliştirdiğini farkettim, inanamadım :) Sulu boya resimleri. Paylaşmadan edemeyeceğim. Buyrunuz; Eski proje müdürü, kitap yazarı, ödüllü falan bir satış uzmanı, şimdilerde Buse'nin anası, evinin kadını :) Emine Yetkiner...

Bir önceki, sırtı dönük kadın çizimine  bayıldım. Ve Ankara'ya benimle birlikte geldi. Şimdi karşımdaki duvardan bana bakıyor :)