İstanbul'a gider

Kaç hafta oldu bilmiyorum belki de çok olmamıştır ama bana artık çooookkk uzun gelmeye başladı. Bir iki yazı önce bekleyişimi ifade eden bir başlık atmıştım. Bu bekleyiş bir iş, bir insan, bir fotoğraf, bir kedi veya uzun yoldan gelen çok sevilen biri için değildi.

Babam bu sene kendini hiç toparlayamadı, az çok yazdıklarımdan biliyorsunuz. En son yaz sonunda Çapa'nın koroner yoğun bakımında bir süre misafir edildi. Şimdi de bir kaç haftadır Samatya ssk'da misafir ediyorlar. Girişi acilden olup, 2 gün acilde gözetim aldında tuttuktan sonra servise aldılar.

Alışılmadık bir durum değil aslında benim, annem ve kardeşim için. Çünkü ben 30 yaşındayım ve kendimi bildim bileli hastanelerin o iğrenç kokusundan nefret ederim. Hep hastanelerdeydik. Hep hep hep.

Ne var canım alt tarafı kalp diyenler var çevremde. Bu bildiğiniz kalp hastalıklarından değil. Tetikleyicisi A.S. olan boktan bir sürü hastalık silsilesi...

Kalp kapakçıklarından biri çalışmıyor. İlk kalp pilinin süresini bitirip 2.sini taktılar. Ritim bozukluğu, kalpte kalınlaşma oooo çok var hangisini sayıyım bilemedim. En son olan ise bundan 10 yıl önce belirlenen ancak mevcut operasyonda (ablasyon) yakalanamayan kendi başına buyruk bir de kaçak akımımız var... Bazen sadece kalp damarlarından biri tıkalı olsa da by-pass ya da balonla bu işi çoktan halletmiş olsalardı, diyorum...

Uzun lafın kısası annenim gelme, gelme demelerine artık dayanamayıp bu akşam İstanbul'a gidiyoruz. Dünden beri zaten ayrıca bir odaya aldıklarını söylüyor annem ama bu oda yoğun bakım mı bilemiyorum. Çünkü annemin ağzından laf almak telefonda insanı kanser eder nitelik taşıyor. Ayrıca herşeyi de söylemiyor... Gelince konuşuruz diyip insanı daha da merak ettiriyor.

Artık babam emekli maaşıyla birlikte Samatya ssk'dan da maaş almaya başlar diye düşünüyorum...

Can sıkıntısından evde günlerdir örüyorum. Bu da yaptığım bir çanta bakıp keyfimiz yerine gelsin diye ekliyorum :)




Dua edin anacım...