Benim Babam

C.tesi günü bir Düğün Hikayesi çekimdeydik aşkomla... Kısa bir hikaye çekimiydi ve sanıyorum saat 19:00 gibi bitti.

Atakule civarında annemi aradım, merak etmesin diye ( çünkü hafta sonları çekimler sebebiyle beni aramıyor ) Annem telefonu uykulu bir sesle açınca, işimizin bittiğini, uyuyorsa eve gidince benim onu arayacağımı söyledim...

Atakule'den eve önce minibüsle Kızılay, oradan da otobüse binerek geçiyoruz. Otobüs hınca hınç dolu, Allah'tan o yorgunlukla oturabildik. Annem arıyor, babamın cepten. Sakin ol diye başlayan konuşmalar nedense hep sakin olamamama sebep olmuştur. Sakin ol, anne ben sakinim hanginize ne oldu söyler misin şeklinde ilerleyen konuşmada annem çözüldü... Babamı cuma gecesi hastaneye kaldırmışlar... Nabzı çok yüksekmiş ve düşürememişler, önce yoğun bakıma almışlar ardından da anlatacağım sebeplerden ötürü koroner yoğun bakıma...

Bu durum sanıyorum ki ailelerinden uzakta yaşayan herkesin yaşadığı bir durum. Biri vefat eder haber vermezler, hasta olunur hastanelere yatılır en son sen duyarsın. Tamam kabul ediyorum bizi düşündükleri için, işimizi gücümüzü bırakıp yollara düşmememiz için... E ya ben işimi gücümü yarım bırakıp gitmek ve onların yanında olmak istiyorsam...

Hiç bahsetmiş miydim bilmiyorum. Babam AS hastası ( Ankilozan spondilit ), sanıyorum teşhisi 90'ların başında konmuştu. O tarihe kadar gitmediği doktor, fizik tedavici, masör, üfürükçü kalmadı desem yeridir... Doktorlar yıllarca romatizma tedavisi yapmışlar ve yanlış tedaviden dolayı vücuduna inanılmaz zararlar vermişlerdi...

Babam 17-18 yaşlarında, elinde ağır bir şeyle kaldırımda yürürken araba çarpıyor ve elindeki göğüs kafesinin üzerine oturuyor. Bu nedenle göğüs kafesi de darbeden dolayı sağlıklı bir insanınkinden çok farklıdır... AS'nin bu kazadan sonra tetiklendiği düşünülüyor...

2 kalçası protezdir. Kalp kapakçıklarından biri çalışmadığı ve kalbinde ritim bozukluğu olduğu için kalp pili vardır. Hatta ilk pilin ömrü bir-iki yıl önce bitti ve 2. pil takıldı... Ben babamı kısaca pilli bebek diye çağırıyorum :) Her 6 ayda bir pil kontrolüne gider ve bu durum neredeyse 10 yıldır bizim için bir rutindir... Kontrole gittiği tıp fakültesinin ilgili bölümünün bulunduğu bina tadilata alındığı için bu hafta olması gereken pil kontrol randevusunu ekim ayına vermişlerdi... Bu ne tesadüftür ki pilin değerleri bu hafta olmaması gereken bir şekilde şaçmalıyor...

Bir pil bu kadar mı etkiler? Maalesef etkiliyor... 2. pilin takılmasını pilin bitip babamı bitirmeye başladığını biz farkettiğimizde farkettiler ve yine bir kaç hafta koroner yoğun bakımda makinalara bağlı yaşadı... Şimdi yine makinalara bağlamışlar. Doktorlar kan değerlerini beğenmediği için p.tesi günü anjiyoya alacaklar...

Telefonda çok sakin konuşup, annemin her söylediğini yutarcasına dinleyen ben. Söz konusu babam olduğunda genelde otobüs ya da herhangi bir toplu ulaşım aracı tanımaksızın ağlarım. Bu 1 yaşımda da 16 yaşımda da böyleydi, 30 yaşımda da... Babam mı kaç yaşında? Henüz 56...

Bu sabah sesini duydum ama benim için hiçbir şey ifade etmiyor. O yoğun bakımdan çıkıp eve dönmediği sürece...

Kafanızı şişirip, üzdüm sizi de... Ama içime atmaktansa hepinizle paylaşmak beni rahatlatıyor...